دلتنگی های مادرانه

سلام زندگیم

الان که دارم این مطلب برات می نویسم تو خونه مامانی منم اداره ...

حال خراب و چشم گریانی دارم ، دلم برات تنگ شده جونم ....

امروز داشتم به همکارا می گفتم که امیدوارم امیر حسینم درک کنه این دوری ها فقط به خاطر اینده خودش که تو رفاه بیشتری باشه ولی اقای معنوی که خودش مادر شاغلی داشته گفت این حرفا نیست و تو حاضری امکانات رفاهی کمتری داشته باشی اما من کنارت باشم ...

عزیزم ار اعماق وجودم دوست دارم و دونه دونه قطرات اشکم گواهی به این موضوعه

نفسم، می دونم که مامانی و بابا حاجی تمام تلاش خودشون برای راحتی شما می کنن و حتی خیلی وقتا خیلی بهتر از من مراقبت هستن اما...

اما یه موضوعی داره من رنج می ده چی هستش  نمی دونم شایدم می دونم ، خیالم ناراحته .

ناز من بی تابتم ...